SPORT W SZTUCE - Inspiracje Olimpijskie - Eugeniusz Gerlach - Łódź 2012

W lipcu i sierpniu tego roku w Muzeum Miasta Łodzi odbędzie się wystawa malarstwa Eugeniusza Gerlacha - SPORT W SZTUCE - Inspiracje Olimpijskie. Na wystawie zostanie zaprezentowanych 50 obrazów o tematyce sportowej. Inspiracją dla artysty stała się rywalizacja sportowa, walka, wysiłek, dążenie do zwycięstwa. Serdecznie zapraszamy. 

Eugeniusz Gerlach – SPORT W SZTUCE – Inspiracje Olimpijskie 2012
Muzeum Miasta Łodzi, Pałac Poznańskich
Łódź, ul.Ogrodowa 15

WERNISAŻ: 10 lipca 2012 o godzinie 17.00
Wystawa czynna: 10 lipca - 31 sierpnia 2012

Wystawa indywidualna malarstwa „SPORT W SZTUCE – Inspiracje Olimpijskie” stanowi kolejną odsłonę prezentacji twórczości Eugeniusza Gerlacha z okazji obchodzonych przez niego jubileuszy urodzin oraz pracy twórczej.

Plakat wystawy: "Eugeniusz Gerlach SPORT W SZTUCE - inspiracje Olimpijskie"

„W prezentowanej serii prac poświęconych tematyce sportowej Eugeniusz Gerlach ukazuje wszystkie najbardziej charakterystyczne rysy swojego malarstwa, eksponując zarazem jego najlepsze atuty. Wystawa obejmująca obrazy pochodzące z różnych okresów twórczości Artysty, przedstawia to, co w jego dorobku zdaje się niezmienne i co może być rozpoznane jako w pełni dojrzały i niepowtarzalny styl. Liczne nawiązania do koloryzmu oraz awangardy XX wieku, które dzięki odkrywczym przetworzeniom zyskują nowe aranżacje, sytuują malarstwo Gerlacha we wspaniałej tradycji sztuki europejskiej.    

Motywy olimpijskie, sceny przedstawiające wysiłek sportowców występowały licznie sztuce starożytnej. Do naszych czasów zachowały się rzeźby, a na glinianych naczyniach znajdujemy uwiecznione sylwetki dawnych zawodników. Odrodzenie się ruchu olimpijskiego, jakie nastąpiło na przełomie wieków, wyrastało z nowego spojrzenia na naturę ludzką a ogólne przemiany filozoficznego poglądu na świat znajdowały swe odzwierciedlenie w sztuce. Sposób w jaki artyści ukazywali  człowieka zawsze był pochodną kosmicznej wizji uniwersum oraz  wyrażał charakter i zakres ludzkich możliwości poznawczych. Warto przypomnieć tu choćby Fernanda Legera i jego konstruktywizm czy taneczną lekkość postaci z obrazów Henri Matise’a. Malarstwo Eugeniusza Gerlacha zdaje się nawiązywać do formizmu Leona Chwistka, a dokonania awangardy francuskiej - prace Amédée Ozenfanta, także mogą nam ukazać kontekst dla jego interpretacji. 

Autonomia koloru i linii, odejście od tradycyjnych zasad perspektywy sprawiają, że obraz rządzi się wewnętrzną logiką i winien być interpretowany tylko ze względu na swe własne założenia konstrukcyjne. Jego odniesienie do świata pozamalarskiego staje się, w pewnym sensie, drugorzędne. Teza Ozenfanta, zgodnie z którą obraz przestał być łącznikiem między naturą a widzem, lecz wpływa nań własnym, bezpośrednim oddziaływaniem znajduje swój wyraz także w twórczości Geralcha.

Zagęszczone linie potęgują wrażenie ruchu, a pulsujące kręgi i zwielokrotnione kontury rąk i nóg nasilają dynamizm całej kompozycji. Żywa zieleń murawy poprzez witalną czerwień aż po chłód błękitu i bieli, spinają łuki narysowane czarną kreską. Ta przejrzystość niemal witrażowej konstrukcji uwydatnia lekkość i wdzięk ludzkich postaci.”

Paweł Nowicki 2012